Met dit stralende weer hangt er haast een festivalsfeer in het Noorderplantsoen in Groningen, zo druk is het er. Nog altijd kent een deel van de parkgangers de regels niet, constateren handhavers. Niet alle parkgangers houden zich aan 1,5 meter afstand

Buitengewoon opsporingsambtenaren (boa’s) Sem en Mark speuren het veldje naast de Moesstraat af. Om de paar meter hangen plukjes jongeren op handdoeken in het gras. Met een blikje bier, een wijntje of een boek in de hand, en ondertussen lekker bruin worden. Goed smeren heeft in het Noorderplantsoen meer prioriteit dan het voorkomen van de verspreiding van corona, zo lijkt het op het eerste oog. Toch ziet het gemeentelijke handhavingsduo niet direct een overtreding van de noodverordening: anderhalve meter afstand houden, bij meer dan twee personen. Over het algemeen houden mensen zich uitstekend aan de regels, zeggen Sem en Mark. 

Maar er zijn uitzonderingen. Meestal zijn het studenten en andere jongeren die in overtreding zijn. De boa’s knopen dan vriendelijk een gesprekje aan om ze op de regels te wijzen. De boete van 390 euro volgt pas als mensen écht niet willen luisteren. Of bij grove overtredingen, zoals in de nacht van vrijdag op zaterdag, toen vijftien Vindicat-leden een feestje bouwden in de sociëteit op de Grote Markt.

In het park ondertussen is het zien en gezien worden. En voor Sem en Mark geldt dat zeker. Veel parkgangers willen even zien met wie het geüniformeerde duo een hartig woordje wil spreken. ,,Dat daar, dat kan echt niet”, zegt Mark, knikkend naar drie jongedames die onder een boom dicht tegen elkaar aanzitten. De meiden kijken met grote ogen op naar de heren als ze te horen krijgen dat ze in overtreding zijn. ,,Maar we wonen met zijn drieën in hetzelfde huis”, brengt Elina Smit (21) er tegenin. ,,Wij zijn dus een soort gezin.” Zo zit het niet, legt Sem de dames uit. ,,Studenten vormen volgens de noodverordening geen gezin en moeten dus anderhalve meter afstand houden.” Smit, Annelies Bekkering (21) en Emma Huner (18) schuiven direct een stukje verder uit elkaar. ,,Prima zo”, zegt Mark. ,,Ik dacht: shit, dit wordt een boete”, zegt Bekkering. Lachend: ,,390 euro joh, zoveel geld heb ik niet eens.” Vreemd vinden de studenten de regel wel. ,,We wonen in een klein huisje”, zegt Smit. ,,We doen alles samen en natuurlijk komen we ook dicht bij elkaar. Verder hebben we eigenlijk met niemand contact. Het voelt heel gek dat we nu ineens in overtreding zijn.”

Even verderop gaat een in het zwart geklede man pontificaal voor de boa’s staan, met een tekstbord op een stok in zijn hand: ‘Totalitaire tirannie’, staat er op. De man heet Jelger en hij wil graag met de mensen in het park in gesprek over ‘de propaganda rond corona’. Ook met Sem en Mark, maar die gaan daar niet op in. ,,Dat mag u vinden, dat is vrijheid van meningsuiting”, zegt Sem. Hij laat Jelger alleen achter op het pad, die dan maar de volgende voorbijgangers aanspreekt.

Bij de vijver komen Sem en Mark hun collega’s tegen, de wijkagenten Frank en Paul. Ze wisselen snel hun bevindingen uit. ,,Heel druk, ja.” Frank en Paul zijn bij de politie compleet vrijgespeeld om de maatregelen te handhaven. Ze doen niks anders meer. Ze houden op hun fietspatrouilles door de stad ogen en oren open. En ze worden regelmatig afgestuurd op meldingen van burgers die zich storen aan anderen.

Helemaal beneden bij de vijver zitten de studenten Max Huurman (20), Niels van der Graaf (21) en Scott Cioffi (20) op een rijtje. Ook zij worden aangesproken door de boa’s. En ook deze huisgenoten zijn verbaasd. ,,We dachten dat drie mocht”, zegt Huurman, pak Dubbel Friss in de hand. ,,We zijn eigenlijk met zijn vijven, de andere twee zitten aan de overkant. Zo voldoen we aan de regels, dachten we, maar dus niet. Nou, ja, dan gaan we een stukje uit elkaar zitten. Beetje gek, maar het is voor het goede doel.”

Bron: DvhN d.d. 20-4-2020, tekst: Stef Altena, foto Duncan Wijting